![]() | |||||||||||||||||||||||
cerkiew parafialna | |||||||||||||||||||||||
![]() Widok cerkwi od południa | |||||||||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miasto wydzielone | |||||||||||||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||||||||||
Eparchia | |||||||||||||||||||||||
Sobór |
od 1923 (do 1938, w Żywej Cerkwi) | ||||||||||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne |
20 lipca/2 sierpnia | ||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Petersburga ![]() | |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Rosji ![]() | |||||||||||||||||||||||
![]() | |||||||||||||||||||||||
Strona internetowa |
![](https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/37/%D0%90%D0%BB%D1%82%D0%B0%D1%80%D1%8C%2C_%D1%86%D0%B5%D1%80%D0%BA%D0%BE%D0%B2%D1%8C_%D0%A1%D0%B2.%D0%98%D0%BB%D0%B8%D0%B8_%D0%9F%D1%80%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%BA%D0%B0_%283%29.jpg/242px-%D0%90%D0%BB%D1%82%D0%B0%D1%80%D1%8C%2C_%D1%86%D0%B5%D1%80%D0%BA%D0%BE%D0%B2%D1%8C_%D0%A1%D0%B2.%D0%98%D0%BB%D0%B8%D0%B8_%D0%9F%D1%80%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%BA%D0%B0_%283%29.jpg)
Cerkiew św. Eliasza – prawosławna cerkiew w Petersburgu, w rejonie krasnogwardiejskim, na historycznej Ochcie, należąca do parafii eparchii petersburskiej.
Cerkiew św. Eliasza została wzniesiona w latach 1781–1785 przy zakładach prochowych, na miejscu starszej, drewnianej świątyni pod tym samym wezwaniem[2]. Obiekt miał formę zwieńczonej kopuła rotundy[2]. W latach 1805–1806 w jego sąsiedztwie wzniesiono drugą świątynię, której patronem był św. Aleksander Newski, z trójkondygnacyjną dzwonnicą. Autorem jej projektu był Fiodor Diemiercow. W 1841 obydwa obiekty zostały połączone w jedną cerkiew[2]. W latach 1901–1902 podwyższono kopułę cerkwi i jej dzwonnicę. Dziewięć lat później wykonano nowe freski we wnętrzu obiektu[2].
W 1923 cerkiew św. Eliasza przeszła w ręce Żywej Cerkwi i w ramach tego związku wyznaniowego uzyskała status soboru. Pozostawała czynna do 1938. W roku tym odebrano ją wiernym, jej cenne ikony przekazano do muzeum w dawnym soborze św. Izaaka. Budynek przejął sztab obrony przeciwlotniczej[3].
W 1988, po pięcioletnim remoncie, Rosyjski Kościół Prawosławny odzyskał obiekt. Rok później metropolita petersburski i ładoski Aleksy poświęcił kolejno ołtarze św. Aleksandra Newskiego i św. Eliasza[3].