| Data i miejsce urodzenia |
15 stycznia 1911 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 marca 1964 |
| profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia literatury | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Profesura | |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. |
1944–1964 |
| Odznaczenia | |
  
| |
Kazimierz Budzyk (ur. 15 stycznia 1911 w Nowym Targu, zm. 5 marca 1964 w Warszawie) – historyk i teoretyk literatury, współzałożyciel Instytutu Badań Literackich, prof. Uniwersytetu Warszawskiego, interesował się literaturą staropolską (głównie renesansową).
Życiorys
Urodził się w wielodzietnej chłopskiej rodzinie jako syn Ignacego[1]. Był drugim z kolei dzieckiem, po nim było jeszcze pięcioro młodszych[2]. W 1929 ukończył gimnazjum klasyczne w Nowym Targu i podjął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, które ukończył w 1934. Pracował jako bibliotekarz w dziale starych druków[2].
W 1944, jeszcze na tajnym uniwersytecie poznańskim, funkcjonującym w Warszawie, uzyskał stopień doktora za pracę księgoznawczą Konstytucje sejmowe XVII wieku[2].
Od 1945 redagował w „Książce i Wiedzy” popularną serię „Biblioteka Pisarzy Polskich i Obcych”. Pracował jako kierownik Katedry Historii Kultury Wszechnicy Radiowej. W 1948 był współzałożycielem i zastępcą dyrektora Instytutu Badań Literackich. Z inicjatywy Kazimierza Budzyka i przy jego stałej współpracy powstał i rozwinął się w Instytucie Badań Literackich – Dział Bibliografii Staropolskiej[2]. W 1955 z jego inicjatywy została powołana do życia na Uniwersytecie Warszawskim Katedra Teorii Literatury[3].
Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C2-10-5)[4].
Twórczość
- „Przełom renesansowy w literaturze polskiej”.
- „Z dziejów renesansu w Polsce”.
- „Szkice i materiały do dziejów literatury staropolskiej”.
- „Studia z zakresu bibliografii i księgoznawstwa”.
- Antologia „Stylistyka teoretyczna w Polsce”.
- „Bibliografia konstytucyj sejmowych XVII wieku w Polsce” Wrocław 1952.
- Inicjator i red. naczelny (do 1963) Bibliografii literatury polskiej „Nowy Korbut”.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (16 lipca 1954)[1]
- Złoty Krzyż Zasługi (22 lipca 1951)[5]
Nagrody
- Nagroda Państwowa II stopnia za całość pracy naukowej w minionym 10-leciu, a w szczególności za prace: Przełom renesansowy w literaturze polskiej drugiej połowy XV i pierwszej połowy XVI w. oraz Bibliografia Konstytucji Sejmowych XVII w. w Polsce (1955)[6]
Przypisy
- ↑ a b M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1566 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za wybitne zasługi w dziedzinie nauki”.
- ↑ a b c d Maria Renata Mayenowa. Zmarli. Kazimierz Budzyk (1911–1964). „Pamiętnik Literacki”. 55/3, s. 319–327, 1964. Wrocław: Instytut Badań Literackich PAN. [dostęp 2024-06-06].
- ↑ Maria Renata Mayenowa, Kazimierz Budzyk (1911–1964), „Pamiętnik Literacki: czasopismo kwartalne poświęcone historii i krytyce literatury polskiej”, 55 (3), 1964, s. 319–327.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2024-06-06].
- ↑ M.P. z 1951 r. nr 74, poz. 1007 „za wybitną działalność naukową”.
- ↑ Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 5, 22 lipca 1955. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2024-06-06].