Powiat uszycki – dawny powiat położony w południowo-zachodniej części guberni podolskiej w Imperium Rosyjskim, z siedzibą w mieście Nowa Uszyca na dzisiejszej Ukrainie. Od zachodu graniczył z powiatem kamienieckim, od północy z powiatem proskurowskim i powiatem latyczowskim, od wschodu z powiatem mohylowskim a od południa oddzielony był rzeką Dniestr od guberni bessarabskiej. Powiat zajmował 2509 wiorst kwadratowych (według danych urzędowych 2482,4 w. kw.).
Geografia powiatu
Powiat położony był na południowym stoku działu wodnego dwóch rzek – Dniestru i Bohu, a przez jego teren biegło wiele mniejszych cieków wodnych uchodzących do Dniestru. W granicach powiatu znajdowały się Góry Miodoborskie, których jedna odnoga ciągnęła się wzdłuż lewego brzegu Dniepru tworząc jary uszyckie, a druga odnoga tworzyła wzgórza i parowy, ciągnęła się w kierunku południowym. Najwyższe wzniesienie znajdowało się w północnej części powiatu przy wsi Hanowce i wznosiło się na wysokość 1111 m n.p.m.
W powiecie uszyckim występowała gleba czarna, miejscami piaszczysto-gliniasta.
Linki zewnętrzne
- Powiat uszycki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 860.