| |
| Państwo | |
|---|---|
| Część | |
| Data budowy | |
| Data eksploatacji | |
| Data opuszczenia | |
Położenie na mapie gminy Karczew  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie powiatu otwockiego  | |
 52°04′18″N 21°19′33″E/52,071667 21,325833
| |
Dąbrowiecka Góra – punkt oporu wchodzący w skład umocnień Przedmościa Warszawskiego, wybudowany w 1940 przez Niemców. Mieści się na terenie Karczewa w województwie mazowieckim w powiecie otwockim.
W latach 1940–41 wojska niemieckie przystąpiły do odbudowy umocnień Przedmościa Warszawskiego (niem. Brückenkopf Warschau) pochodzących jeszcze z 1915. Nowa koncepcja niemieckich planistów zakładała wysunięcie prawego skrzydła obrony aż na Dąbrowiecką Górę koło Dąbrówki.
W skład punktu oporu Dąbrowiecka Góra wchodziły:
- schron obserwacyjny artylerii typu Regelbau 120a,
- schron bojowy typu Regelbau 514.
Obecnie oba schrony zostały wydzierżawione przez Stowarzyszenie na Rzecz Zabytków Fortyfikacji „Pro Fortalicium”, trwają prace nad przywróceniem im dawnego wyglądu.
Regelbau 120a
Schron Regelbau 120a ma wymiary 14 × 11,5 metra i jest największym ze schronów wzniesionych przez Niemców na Przedmościu Warszawskim. Grubość jego żelbetowych ścian i stropu wynosi 2 metry. Schron pierwotnie posiadał dwie strzelnice osłonięte pancernymi płytami ze stali: jedną w kazamacie flankującej, i drugą w strzelnicy obrony wejścia. Na szczycie znajduje się pancerna kopuła obserwacyjna 441P01 o średnicy 1,5 metra o grubości pancerza 250 mm. Znajdują się w niej cztery otwory na lunety boczne oraz górny otwór dla peryskopu obrotowego. Wyposażenie schronu składało się z piecyka węglowego, filtrów powietrza, dziewięciu prycz dla załogi. Pomiędzy pomieszczeniami znajdowały się stalowe, gazoszczelne drzwi, zaś główne wejście zabezpieczała przeciwszturmowa krata typu 491P1 i drzwi pancerne. Wszystkie zewnętrzne elementy schronu były pokryte kamuflażem i dodatkowo okryte siatką maskującą.
Regelbau 514
Drugi z obiektów – Regelbau 514 ma wymiary 9 × 10 metrów i ściany o grubości 2 m. Wewnątrz przewidziano prycze dla sześcioosobowej załogi, a wyposażenie składało się z filtrów powietrza, peryskopu w stropie i piecyka węglowego. Schron posiadał strzelnicę obrony wejścia osłoniętą pancerną płytą grubości 25 mm oraz drugą płytę typu 78P9 wmontowaną w ścianę izby bojowej. Miała ona wymiary 3,8 × 3 metry, grubość 200 mm i masę 18 ton. Osłaniała ona główne uzbrojenie schronu – ckm MG-34 na lawecie fortecznej nowego typu z jarzmem kulistym.
Po ustaniu działań wojennych część metalowych elementów została rozkradziona, zaś schrony zdewastowane.